Surbisheh; Land of historical villages
شهرستان سربیشه به مرکزیت شهر سربیشه با مساحتی معادل 8251 کیلومتر مربع در شرق ایران، حاشیه شمال شرقی دشت لوت و در جنوب شرقی شهرستان بیرجند و در محور بین المللی بیرجند- زاهدان واقع گردیده است که از شمال به شهرستان درمیان، از جنوب به شهرستان نهبندان و از شرق به کشور افغانستان محدود بوده و طول مرز مشترک آن با کشور افغانستان حدود 110 کیلومتر می باشد. شهر سربیشه در فاصله 66 کیلومتری بیرجند، واقع گردیده است.

تاریخچه
در کتب تاریخی مُعَجم البُلدان، نُزهَه القلوب، جغرافیای حافظ اَبرو و بهارستان، از سربیشه، مومن آباد و نهارجان اسم برده شده و مساجد و آثار قدیمی شهر مورد توجه سیّاحان قرار گرفته است. آیتی در بهارستان می نویسد: «سربیشه شهری است قدیمی که قبل از اسلام مردم آن زرتشتی بوده اند.» در نزهه القلوب حمدا… مستوفی آمده: «ابوبکر علی بن الحسن قهستانی ممدوح فرخی سیستانی از این شهر بوده که در شمار علما و ادبـای عصر سلطان محمود غزنـوی به حساب می آمده است» .در مورد وجه تسمیه شهر سربیشه گفته شده چون زمین قسمت جنوب شهر، آبخیز و سرسبز بوده و شهر در مدخل این محل قرار داشته به آن سربیشه گفته اند. اقوال دیگری نیز گفته شده، از قبیل سرد بیشه که به دلیل سردی هوا به این نام معروف بوده و به مرور زمان حرف ‹‹د›› حذف شده است. از نقطه نظر تاریخی، قدمت این شهرستان به دوران پیش از تاریخ و تاریخی برمی گردد و آثاری چون غار چهل دختران و محوطه های کلاته محمدلاله، ته کندوک کلاته سلیمان، گبری مود و دره چنشت گواه این موضوع می باشند.