منظر فرهنگی خوسف

اصطخری در کتاب المسالک و الممالک، خوسف را با انشاء خوست اورده است ومقدسی نیز آن را با همین نام ذکر کرده. ابن حوقل در صوره الارض آنرا به صورت خوسب آورده است و آنرا نزدیک خور میداند . بارتولد در کتاب تذکره جغرافیایی ایران به آن نام خوسپ داده است.حمد الله مستوفی اولین کسی است که در سال 740 هجری در کتاب نزهه القلوب نام کنونی خوسف را آورده است و درباره آن چنین می گوید : (خوسف شهر کوچکی است و چند موضع توابع دارد و آب از رودخانه باشد و دیها را آب از کاریز باشد و آنجا همه نوع انتفاعی حاصل آید). حافظ ابرو در مورد تعداد دهات و مزارع و موقعیت شهر خوسف چنین بیان می دارد: (بیست قریه و صد مزرعه از توابع خوسف است که بر کنار بیابان است و بر آن طرف بیابان حدود کرمان است. خبیص نواحی آن است و آن بیابان را بیابان لوت خوانند و در تابستان از آن موضع نمی توان گذشت. چهل فرسنگ در آن راه آب ندارد).منظر فرهنگی با مساحتی در حدود 500 هکتار تعداد زیادی بناهای تاریخی و فرهنگی را در خود جای داده است . آنچه در بررسی نخستین بافت قدیم خوسف جلب توجه میکند نحوه شکل گیری و توسعه بافت و عوامل موثر در این بافت است . بافت تاریخی خوسف از مهمترین بافت های خراسان بزرگ به شمار میرود . این بافت دارای بناهایی همچون مسجدجامع ، آب انبار ، خانه های تاریخی ، حسینسیه و مدارس علمیه است. 24 اثر تاریخی در این بافت در فهرست آثار ملی ثبت شده که شامل 14 خانه ،4 مسجد ، یک قلعه ، یک مدرسه علمیه ، 2 آب انبار و دو آرامگاه میباشد.