این بنا که دارای کاربری مسکونی بوده است، دارای ویژگیهای معماری ایرانی که هماهنگی کامل با خصوصیات اجتماعی، اعتقادی و جغرافیایی منطقه دارد، می‌باشد. این بنا به سبک درونگرایی و از عناصر معماری سنتی ایرانی از قبیل ورودی، هشتی، دهلیز، ایوان، شاهنشین، حیاط و مطبخ می‌باشد. ورود به داخل بنا از طریق یک سردر با طاق کلیل امکانپذیر است. پس از سردر ورودی، هشتی بنا قرار گرفته است.هشتی با نقشه هشت ضلعی است که در 6 ضلع آن از طاقنما و در دو ضلع دیگر آن درگاههای ارتباطی با سایر فضاهای خانه تعبیه شده است. یکی از درگاههابه یک راهرو و سپس به حیاط بنا مرتبط می‌شود در دو طرف جنوب غرب و شمال غرب حیاط دو ایوان و در ضلع شمال شرق یک طاقنمای بزرگ تعبیه شده است. ایوان ضلع شمال غرب و ملحقات آن از مهمترین بخشهای آن محسوب می‌شود. این ایوان دارای طاقی با قوس جناغی می‌باشد ایوان بزرگ دارای بیشترین تزئینات می‌باشد که از مهمترین آنها می‌توان به پنجره‌های مشبک گچی، تزئینات رسمی‌بندی پوشش سقف، طاق و تویزه‌ها و نقاشیهای روی دیوار‌ها اشاره کرد . بخاری دیواری این بخش نیز از ویژگیهای مهم آن به شمار می رود به گونه‌ای که دارای تزئینات پرکار گچبری می‌باشد. پوشش این اطاق در دو انتها به صورت طاق و تویزه و در مرکز گنبدی می‌باشد.
