ساخت کلاهی از پارچه¬های کرباس، چیت، متقال، ابریشم و بیشتر مخمل های منجوق دوزی شده یا طرح دار، در رنگ های ترکیبی سبز، آبی، قرمز، گلی(صورتی) و مشکی، با الحاقات تزیینی بسیار که مهمترین آن ها سکه های نقره قدیمی در اندازه های مختلف می باشد بیش از 400 سال توسط بانوان هنرمند روستای چنشت دوخته می شده و همچنان ادامه دارد. سکه ها به همراه تزیینات نقره ای و خرمهره های ریز و درشت، کریستال های پلاستیکی و شیشه ای رنگارنگ و منجوق ها با اشکال مختلف، بیشترین تزیینات این کلاه زیبا که درگویش محلی به کُلوتِه شهرت دارد تشکیل می دهند.
این کلاه از بالای پیشانی تا بالای گردن و روی دو گوش را می پوشاند و با دوعدد بندک نازک به زیر چانه گره زده می شود که علاوه بر کاربرد زیبایی، حفاظت از سر (پوشاندن تمام سر و روی گوش ها و چند لایه بودن آن ) نقش عرقچین را نیز بر عهده دارد. تمامی دختران و زنان چنشتی از یک سالگی تا پایان عمر بر سر خود گذاشته و به عنوان سرپوش سنتی خود از آن استفاده می¬کنند. همچنین کامل شده این کلاه به عنوان هدیه از طرف مادر به دخترش در روز عروسی و استفاده آن در طی مراسم عروسی در روستای چنشت که یکی از زیباترین و ویژه ترین مراسم عروسی در استان خراسان جنوبی می¬باشد معمول و مرسوم است طرح کلاه در اقشار غنی و فقیر فرقی ندارد اما جنس و دوخت تزیینات روی آن کاملاً به وضع اقتصادی خانواده مرتبط است.این مهارت با شماره 2229 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
