هنرکورگی بافی مود، تقابل زیبای انسان با طبیعت در رهایی از سرما است.
کرکی بافی شامل مراحل ریسندگی، بافت و فراوری منسوجی است که در منطقه مود شهرستان سربیشه به این دست بافته کرکی، کورگی یا کورگین گفته می‌شود. بدلیل کارکرد انحصاری کرک بز در پارچه‌های بافته شده، اختصاصاً نام کرکی بر این دستبافته قرار داده شده است که در سایر نقاط استان و کشور به برک معروف است.»
کورگی بافی فرایند پیچیده‌ای از مرحله آماده‌سازی مواد اولیه (کرک) و بافت منسوجی است که با کمک دستگاه‌های نساجی دو یا چهار وردی انجام می‌پذیرد. مراحل ریسندگی با جلک و مالیدن نهایی پارچه بیشتر توسط مردان و مراحل ریسندگی با چرخ و چله‌کشی و بافت پارچه اختصاص به زنان دارد.
قدمت بیش از 1000 سال هنر کرکی بافی در شهر مود بر اساس مستندات باستان‌شناسی سکونت‌گاه‌های دشت مود و تپه گبری و… استقرارهای بخش‌های مختلف در این دشت و دسترسی به بزهای کرکی و گله‌داری بزهای کرکی در این منطقه باعث تمایز دستبافنه کرکی مود با سایر نواحی استان شده است. پارچه‌های کرکی معمولاً به‌طور خودرنگ و در رنگ‌های قهوه‌ای، سیاه، سفید، شیری و شکری و خاکستری تولید می‌شود. سفید آن خیلی کم و خیلی گران است و گاهاً با استفاده از قلاب‌های بافتنی از نوع سفید و روشن آن برای بافت دستکش و شال‌گردن‌های نفیس استفاده می‌شده است.فرآوری نهایی و منحصربه‌فرد پارچه‌های کرکی در شهر مود با استفاده از محلول تخم‌مرغ و آب ولرم یا محلول مغز سر گوسفند با آب ولرم و مالیدن با دست یا پا جهت آهار دادن و از بین بردن پرزهای اضافی و مخملی نمودن پارچه‌ی تولیدی منحصربه‌فرد است.
کاربردهای متنوع پارچه‌های کورگی در اشکال پاتابه (پاپیچ)، کمرپیچ، شال‌گردن، مندیل، چادر زنانه، کت مردانه، مانتوی زنانه و …، حاکی از مزایای کرک در جلوگیری و رفع بیماری‌هایی ازجمله روماتیسم و دردهای عضلانی و آرتوروزها و کاربردهای زمستانی آن در پیشگیری از سرما داشته و به نقش بی‌بدیل تقابل انسان با طبیعت سرد منطقه سربیشه اشاره دارد. این مهارت با شماره 2487 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
