نجات بخشی و رفع خطر شاه‌نشین غنی‌آباد بشرویه

مسئول میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه از نجات بخشی و رفع خطر شاه‌نشین غنی‌آباد بشرویه با اختصاص 2700 میلیون ریال اعتبار مرمتی در سال1402 خبر داد.
به‌گزارش روابط عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان جنوبی، سیدامیر سلیمانی رباطی گفت: روستای غنی‌آباد از توابع بخش مرکزی شهرستان بشرویه در 20 کیلومتری شمال شهر بشرویه قرار دارد که شاه‌نشین از جمله بناهای تاریخی این روستا در تاریخ 26 دی ماه 1386 با شماره20574 در فهرست میراث ملی به ثبت می رسد.
مسئول میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه در خصوص تاریخ ساخت و ویژگی های معماری شاه‌نشین گفت: بر مبنای مطالعات صورت گرفته این بنا در اوایل دوره پهلوی اول با مصالح خشت و گل و کاربرد آجر در بخشی‌هایی از پوشش بنا بصورت کوشکی در سه طبقه ساخته می‌شود که طبقه هم کف دربرگیرنده ردیفی از اتاق‌های مسکونی، انباری و مهمان‌خانه است، طبقه دوم فضایی با دو ایوان شمالی و جنوبی و طبقه سوم نیز به‌صورت اتاقی با روزن‌ها و درب‌هایی رو به بیرون در چهار وجه آن دیده می‌‌شود.
سلیمانی رباطی افزود: محدوده روستای غنی‌آباد از دوره صفوی به بعد به عنوان یکی از دشت‌های کشاورزی بشرویه معروف بوده که شواهدی از موقوفات حاج علی اشرف بنیان‌گذار آیین محرم بشرویه هنوز بر جای مانده است و اهمیت این دشت تا امروز نیز با کشاورزی پررونق مشهور است. در دوره قاجار وپهلوی بر اهمیت غنی‌آباد به واسطه کشاورزی پر رونقش افزوده می‌شود و در این دوران است که مالکیت املاک عمدتا در تسلط خوانین محلی است.
او در ادامه در خصوص کاربری این بنا اذعان داشت: سبک ساخت بنا گواهی می‌دهد که از عهده ساخت افراد عادی خارج بوده و با توجه به فرهنگ رایج ارباب رعیتی در این برهه (اواخر قاجار-پهلوی) و تسلط خوانین بر املاک، شاه‌‌نشین غنی‌آباد توسط یکی از خان‌های محلی به عنوان بنایی چند کاربری ساخته می‌شود. بخش تحتانی بنا محل زندگی خدمه و کارگران، طبقه میانی محل کار خان و ملاقات مردم با ارباب و طبقه سوم نیز به عنوان تفریح و خاصه تر در قالب دیدبانی و تسلط خان بر زمین های کشاورزی پیرامون بوده است.
مسئول میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه در پایان ادامه داد: با اختصاص 2700 میلیون ریال در سال جاری بخش‌های در خطر شاه‌نشین تقویت، استحکام بخشی و نماسازی شد که در سال‌های آتی با اتمام مرمت می‌تواند به عنوان یک اثر فرهنگی با کاربری گردشگری به دست سرمایه‌گذار بخش خصوصی احیا شود.