میراث ناملموس
مهارت و فن کفش چرمی روستای چرمه در سرایان
کفش محلی به نوعی کفش دست ساز سنتی اطلاق می¬گردد که جهت استفاده عموم (کودک، زن و مرد) با استفاده از مواد اولیه بومی(چرم تهیه شده به شیوه سنتی) ساخته شده و دارای رویه وکف کاملاٌ چرم بوده و دوخت آن به کمک دست یا چرخ دستی انجام می¬گیرد. ساخت کفش¬های محلی بسیار تخصصی بوده و شامل مراحل: پشم چینی، موزدایی، سَلَمبُرسازی، چرم سازی، رامکوب-کاری(صاف خشک کردن چرم) رنگ کاری چرم درصورت نیاز، کفاشی، ساخت بدنه، نعل-گذاری(کف گذاری)، واکس زدن و قالب کشی می¬باشد. براساس تحقیقات صورت گرفته و شواهد موجود قدمت این فن و هنر دراستان و روستای چرمه به پیش از 1300 هجری قمری بر می¬گردد. این مهارت با شماره 72 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.