اساس کار خراطی، چرخیدن قطعه استوانه ای شکل چوبی و برداشت لایه ای از سطح آن با کمک ابزار های تیز فلزی می باشد. برای کار خراطی چوب را در دهانه دستگاه سه نظام یا رکاب محکم نموده سپس به وسیله مغار به چوبی که حول محور خود درحال چرخش است فشار وارد نموده تا شکل مورد نظر را خراطی نمایند. بنابراین با وجود برجستگی ها و فرو رفتگی های مختلف، مقطع آن همواره دایره شکل و صاف می باشد. چوب های مورد استفاده نیز چوب سپیدار، بید، تاقوک، گردو، زردآلو و عناب بوده که چوب عناب و گردو به دلیل استحکام و زیبایی نقش و مرغوبیت، دوام بیشتری داشته و مطلوب تر است. خراطی به شیوه سنتی خاص شهر سرایان نبوده و در اکثر شهرهای خراسان جنوبی با روش مشابه تولید می شده است. طبق بررسی های موجود بیش از 300 سال است که این رشته به شکل سنتی در شهر سرایان فعالیت داشته است. خراطی سنتی با شماره 1318 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
