قلعه حسین قاینی (قلعه کوه)

قلعه‌کوه قاین در فاصله‌ی 3 کیلومتری جنوب شهر قاین بر فراز کوهی مرتفع و صعب‌العبور ساخته شده‌است. این قلعه از سمت جنوب و شرق به کوهستان و از سمت غرب و شمال مشرف به دشت قاین است. شکل معماری و فرم طاق‌ها، تاقچه‌ها و درگاه‌های به جامانده و تشابه آن با آشیانه‌ی عقاب در غرب استان فارس قدمت این قلعه‌ی عظیم سنگی را تا دوره‌ی ساسانیان تأیید می‌کند.
آنچه مبرهن است این که قلعه فعلی بر ویرانه‌های قلعه‌ی قدیمی ساخته شده است. مصالح عمده که در ساختمان این قلعه به کار رفته سنگ و ساروج است و تمامی سطوح دیوارها و بدنه‌ی بیرونی حصار برج‌ها، بندکشی شده است. این قلعه دژ دفاعی محکمی در برابر حملات مهاجمین بوده و گنجایش هزاران سرباز را داشته است. خواجه‌نصیرالدین توسی در زمان طوفان ایلغارهای وحشی به ایران در این قلعه پناهنده شده و کتاب «اخلاق ناصری» را به نام ناصرالدین محتشم قهستانی فرمانروای قاینات در همین محل انشا کرده‌است.
قلعه‌کوه قاین در اواخر قرن 5هجری مرکز فرماندهی و هدایت دیگر قلاع منطقه‌ی قهستان بوده‌است. معماری قلعه با استفاده از ناهمواری‌های کوه از دو بخش سربازان و جنگجویان و قسمت امیرنشین تشکیل شده‌است.
این مجموعه‌ی عظیم سنگی که به طول حدود 400متر در جهت غرب به شرق و پر از ارتفاعات رشته کوه قهستان کشیده شده‌است،