قاینات؛ سرزمین طلای سرخ
شهرستان قاینات سرزمین آفتاب و طلای سرخ در شرق ایران و شمال استان خراسان جنوبی در حد فاصل 15َ و 33 تا 12 و 34 عرض جغرافیایی و 38 و 56 تا 56 و 60 طول جغرافیایی قرار دارد. این شهرستان از شمال به شهرستان های خواف و گناباد خراسان رضوی، از غرب به سرایان، از جنوب به بیرجند محدود شده و از جانب شرق با شهرستان زیرکوه همجوار است. میانگین ارتفاع این ناحیه از سطح دریاهای آزاد 1440 متر و مساحت آن بالغ بر 17722 کیلومترمربع می باشد. تاریخچه
به استناد شواهد و یافته های باستان شناسی، سابقه استقرار و سکونت بشر در غار خونیک واقع در 18کیلومتری جنوب قاین به سی تا سی و پنج هزار سال پیش از میلاد می رسد. در مورد این شهر می توان گفت، قاین از شهرهای کهن و تاریخی استان خراسان جنوبی است که به استناد متون تاریخی سابقه آن به پیش از اسلام می رسد. این شهر در دوره ساسانی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. قاین در دوره اسلامی بزرگ ترین شهر قهستان بود و به دلیل اینکه در مسیر راه های مهم تجاری سیستان، کرمان و سواحل دریای عمان به توس بوده، همواره اهمیت داشته است. اهمیت تجاری و اقتصادی قاین به حدی بود که در قرن چهارم هجری، مَقدِسی آن را دروازه عُمان و بارانداز کرمان و انبار خراسان دانسته است. این شهر در دوره اسلامی دارای بارویی با دروازه های مختلف بوده و خندقی بر گرداگرد آن احاطه داشته که هنوز بخش اندکی از بقایای این خندق باقی است و بنا به گفته ابن حوقل کهندژ درون بارو قرار داشته و مسجد جامع و دارالاماره درون کهندژ بوده است.
شهرستان قاینات سرزمین آفتاب و طلای سرخ در شرق ایران و شمال استان خراسان جنوبی در حد فاصل 15َ و 33 تا 12 و 34 عرض جغرافیایی و 38 و 56 تا 56 و 60 طول جغرافیایی قرار دارد. این شهرستان از شمال به شهرستان های خواف و گناباد خراسان رضوی، از غرب به سرایان، از جنوب به بیرجند محدود شده و از جانب شرق با شهرستان زیرکوه همجوار است. میانگین ارتفاع این ناحیه از سطح دریاهای آزاد 1440 متر و مساحت آن بالغ بر 17722 کیلومترمربع می باشد. تاریخچه
به استناد شواهد و یافته های باستان شناسی، سابقه استقرار و سکونت بشر در غار خونیک واقع در 18کیلومتری جنوب قاین به سی تا سی و پنج هزار سال پیش از میلاد می رسد. در مورد این شهر می توان گفت، قاین از شهرهای کهن و تاریخی استان خراسان جنوبی است که به استناد متون تاریخی سابقه آن به پیش از اسلام می رسد. این شهر در دوره ساسانی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. قاین در دوره اسلامی بزرگ ترین شهر قهستان بود و به دلیل اینکه در مسیر راه های مهم تجاری سیستان، کرمان و سواحل دریای عمان به توس بوده، همواره اهمیت داشته است. اهمیت تجاری و اقتصادی قاین به حدی بود که در قرن چهارم هجری، مَقدِسی آن را دروازه عُمان و بارانداز کرمان و انبار خراسان دانسته است. این شهر در دوره اسلامی دارای بارویی با دروازه های مختلف بوده و خندقی بر گرداگرد آن احاطه داشته که هنوز بخش اندکی از بقایای این خندق باقی است و بنا به گفته ابن حوقل کهندژ درون بارو قرار داشته و مسجد جامع و دارالاماره درون کهندژ بوده است.
