طبس؛ دیار نخل و نارنج
این شهرستان با 57081 کیلومتر مربع اولین شهرستان پهناور ایران می باشد و فاصله بین دورترین روستاهای منتهی الیه شمالی و جنوبی شهرستان بیش از 400 کیلومتر است. طبس از شمال با استان های خراسان رضوی و سمنان، از غرب با استان اصفهان، از جنوب با استان های یزد و کرمان و از شرق با شهرستان های خوسف، سرایان، فردوس و بشرویه همجوار است. شهرستان طبس مشتمل بر سه بخش مرکزی، دیهوک و دستگردان و هشت دهستان می باشد و جمعیت شهرستان 68500 نفر (طبق سرشماری سال90) می باشد که جمعیت شهری آن 48 هزار، و 20500نفر جمعیت روستایی آن را تشکیل می دهند. از امکانات برجسته شهرستان، وجود فرودگاه و راه آهن بوده که تاثیر فراوانی در افزایش ارتباطات منطقه وتسهیل در رفت وآمد گردشگران دارد.

تاریخچه
عده ای معتقدند طبس از واژه تب به معنای گرما گرفته شده است. به نظر می رسد طبس در قبل از اسلام جزئی از ایالت ساگارت بوده است. وجود محوطه ها و قبرستان های مربوط به دوران تاریخی این مسئله را تائید می کند. طبس در دوران اسلامی دروازه خراسان بوده است. رونق طبس از دوران سلجوقی و زمان امیران گیلکی آغاز می شود. ارگ و حصار طبس در این دوران گسترش می یابد. طبس در دوران تیموری و صفوی مورد حمله مکرر ازبک ها قرار گرفته و آسیب های بسیار دید. در دوره قاجار و بخصوص در زمان میرحسن خان، ارگ طبس چندین بار مرمت شده است. در سال 1357 شهر طبس و نواحی اطراف در زلزله ای ویران شد، اما با این وجود هنوز طبس، گلشنی است در دل کویر.

دکمه بازگشت به بالا