کاکل در فرهنگ فارسی عمید به معنی دسته ای از موی میان سرکه آن را بلند نگه می دارند. موی جلوی سراست. برهمین اساس در مزارع گندم گاهی خوشه های گندم به دور هم پیچ خورده و رو به قبله می ایستد که دهقانان استان خراسان جنوبی این عمل را نتیجه خیر و برکت دانسته و به فال نیک می دانند و جشن می گیرند ، جشن کاکل از جمله مراسمی است که مردم به شکرانه لطف الهی در مرداد و اوایل شهریور(زمان گندم درو) برپا می کنند و در همان زمینی که کاکل بوجود آمده قربانی می کنند. این کاکل درهمه زمین ها بوجود نمی آید و در بعضی از زمین ها که می باشد اعتقاد دارند که به نیت و اعمال صاحب زمین بستگی دارد. در هر زمین از یک تا سه کاکل امکان دارد وجود داشته باشد. در داخل هر کاکل بلبل یا گنجشک لانه می کند و تخم می گذارد و جلوتر از این که موقع درو شود و خواسته باشند کاکل را درو کنند بچه بلبل ها از تخم بیرون آمده و پرواز می کنند. خانه ای که در داخل کاکل درست کرده اند می ماند که در اصطلاح محلی به آن «کل بلبل» می گویند. ابتدا همه گندم های اطراف را درو می کنند و در محلی آنها را روی هم انبار می کنند. بعد از این مرحله قسمت کاکل را که می خواهند درو کنند ابتدا با صلوات شروع می کنند و یک نفر از بزرگان در داخل زمین چاووشی می خواند بعد گوسفندی را آورده و دور زمین و در همان محل کاکل دور داده و در همان جا ذبح می کنند به طریقی که خون گوسفند به روی خوشه های گندم کاکل بریزد و چند خوشه از گندم های کاکل را درو می کنند و خوشه ها را برده و روی خرمن گندم می گذارد به نیت این که خیر و برکت به همه گندم ها اثر کند. گوشت گوسفند را بین افراد مستمند و فقیر تقسیم می کنند. این مراسم با شماره 2227 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
