ظاهر و سیمای مسجد در میانه فضای خالی پیرامون خود، با مجموعه های پیچیده خود، حالت باستانی و خط آسمان متنوع خود، گویای اهمیت و اعتباری در منطقه می باشد. اعتباری که ما را وادار می کند که آن را همان مسجدی بدانیم که ناصر خسرو از آن این گونه نام می برد: «چون از طبس دوازده فرسنگ بیامدیم قصبه ای بود که آن را رقه می گویند . آبهای روان داشت و زرع و باغ ودرخت و بارو و مسجد آدینه و مزارع تمام دارد نهم ربیع الاخر از رقه برفتیم و دوازدهم ماه به شهر تون رسیدیم میان رقه و تون بیست فرسنگ است.» مصالح و مواد به کار رفته در ساخت مسجد، از خشت خام بوده است که بر بستر سکویی از سنگ لاشته بنا گردیده است. نمای خشتی در بیرون بنا با کاهگل و در نماهای داخلی حیاط، با اندودی به نام محلی خام¬آهک پوشانیده شده است. مسجد سه ایوان دارد. به جز ایوان قبله، باقی ایوان ها با تاق جناغی تیزه دار و ایوان قبله با نوعی قوس بیضی عمودی پوشیده شده است. نوع تاق در ایوان اصلی به صورت دو تاق آهنگ بزرگ در ابتدا و انتهای آن وجود داشته و تاق گردی نیز در وسط اجرا گردیده است. اما پوشش دیگر ایوان ها با تاق آهنگ می باشد.
