آئین و مراسمی است که باغداران و کشاورزان در اوایل پاییز و در پایان برداشت محصول انگوربه روشی کاملا سنتی و با استفاده از وسایل سنتی و خانگی وغیر صنعتی از فرایند فشار و لگد کردن، آب انگور را گرفته و بعد از این فرآیند در محل سکونت یا محیطی باز در خارج از محل زندگیشان می جوشانند تا غلیظ شود و به عنوان یک ماده مقوی و مغذی، همچنین شیرین کننده به مصارف عموم می رسانند. این آئین و مراسم تهیه شیره انگور که در بیشتر شهرها و روستاهای استان با روش کاملا سنتی تهیه می شود و به دیگر جاها و استان های همجوار صادر می گردد در تاریخ 9/9/1400 در فهرست آثار معنوی کشور ثبت گردید. مهارت شیره پزی با شماره 2491 در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
