حاج علی اشرف بُشرَوی را باید طراح و بنیان‌گذار مراسم سوگواری محرم بشرویه در قالب کنونی دانست.
شهر بشرویه بر اساس مدارک مکتوب و در کنار آن شواهد تاریخی ملموس در دوره ایلخانی با عنوان روستایی کوچک متشکل از مهاجرین روستا‌های بالادستی در محل فعلی شکل می‌گیرد، در دوره تیموری بر اساس مندرجات کتاب منم تیمور جهانگشا به آبادی بزرگی تبدیل می‌شود که آوازه برک بافی و کرباس بافی آن شهره است و دوره صفوی را باید مرحله تعالی و انسجام شهری بشرویه نامید که در تمام ساخت‌های اجتماعی، علمی، فرهنگی، اقتصادی، هنری و آیینی شهر، ما شاهد تحولات گسترده‌ای می‌شویم تحت عنوان یک آرمان شهر می‌توان از آن نام برد.
نامداران و بزرگانی در دوره صفوی در بشرویه چشم به جهان می‌گشایند و به سبب فهم علمی بالا در پایتخت صفویان، شهر اصفهان مورد توجه قرار می‌گیرند که یکی از این عالمان بلند مرتبه ملاعبدالله است که حاج علی اشرف از نوادگان‌ایشان محسوب می‌شود.
حاج علی اشرف در سده دوازدهم هجری قمری در شهر بشرویه دیده به جهان گشود و پیوند نسبی او با بزرگان علمی بشرویه در حیات علمی و دینی او تأثیر عمیقی گذاشت
خوشبختانه کتابت کتب، نسخ و قباله‌های زیادی با اولویت خط ثلث از حاج علی اشرف، محمد نصیر فرزند حاج علی اشرف و محمدرفیع نوه حاج علی اشرف بر جای مانده است که در واقع این خانواده تبحر زیادی در زمینه خوشنویسی و کتابت داشته‌اند.
سیدامیر سلیمانی رباطی مسئول میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه در خصوص اقدام تأثیر‌گذار حاج علی اشرف در فرهنگ آیینی بشرویه گفت: در واقع باید‌ایشان را بنیان‌گذار مراسم سوگواری محرم بشرویه در قالب کنونی دانست که مرکزیت آن در حسینیه است که با نام خویش در سال ۱۱۱۶ هجری قمری بنا نهاد.
مسئول میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه در خصوص کیفیت مراسم حسینه حاج علی اشرف افزود: طبق اسناد برجای مانده حاج علی اشرف به قصد حج تمتع بشرویه را ترک می‌کند و بنا به دلایلی از جمله طوفانی شدن دریا و در پی آن آشنایی با چند هندی مجبور به تغییر مسیرش به هندوستان می‌شود و ورود او به حیدرآباد هند مساویست با ایام شهادت حضرت امام حسین علیه السلام و همین موضوع چشم‌امیدی برای او می‌شود تا در دل نیت کند اگر موفق به زیارت کعبه شدم و به بشرویه برگشتم حسینیه‌ای با همین سبک عزاداری در بشرویه بنیان نهم.
سلیمانی رباطی در خصوص کیفیت این مراسم گفت: مردم بشرویه با آغاز محرم هرکدام از قبایل یا خانواده‌های صاحب علم چوب‌های بلندی را با پارچه‌های الوان می‌پوشانند و تا روز ششم محرم به حسینیه حاج علی اشرف جهت شرکت در آیین علمگردانی انتقال می‌دهند.
او افزود: علمداران و برگزارکنندگان این مراسم با صدای چاووشی، ریتم خاص سنج و هماهنگ با یکدیگر حسین حسین گویان به دورحوض وسط حسینیه می‌چرخند که در ردیف اول و پیش روی علمداران حدود ۱۴ تا ۱۵ نفر از سادات یک صف را تشکیل می‌دهند. در بالای هر علم یک تاج فلزی که اصطلاحاً به آن شده می‌گویند، نصب شده است. پشت علمداران تعدادی شمشیر به دست با حرکاتی خاص ریتمی موزون را اجرا می‌کنند و پشت سر آنان نیز عزاداران به حالت هروله درحال چرخیدن به دور حوض حسینیه هستند. درصبح روز عاشورا شده‌ها را از سر علم‌ها به نشانه جدا شدن سر امام حسین(ع) و یاران آن حضرت جدا می‌کنند.
